دی‌پیر: فلسفه جایی در هنر موسیقی کشورمان ندارد
حسین دی‌پیر، مترجم و پژوهشگر موسیقی کشور، معتقد است: هنر کشور ما با نبود نظریه و نظریه‌پردازان مواجه است. به بیان دیگر، فلسفه جایی در هنر کشور ما به‌ویژه حوزه موسیقی ندارد.
حسین دی‌پیر، مترجم و پژوهشگر موسیقی، در مورد جایگاه پژوهش در موسیقی کشور گفت: با شناخت من از مراکزی که به این مقوله می‌پردازند و روی آن حساس‌اند، مثل حوزه هنری، بنیاد حفظ آثار، سازمان پژوهشی سپاه در زمینه دفاع مقدس و دیگر مراکز فعال در این عرصه، در آغاز دوره دفاع مقدس تاکنون یکی از مهم‌ترین اجزای آن منابع مطالعاتی است. خوشبختانه حوزه هنری با راه‌اندازی کتابخانه تخصصی دفاع مقدس توانسته منابع مورد نیاز پژوهشگران را تا حدود زیادی تامین کند. اما متاسفانه در رابطه با انقلاب آنچنان که باید منابع مطالعاتی لازم جمعآوری و تدوین نشده است. در برخی از بخش‌ها مثل حوزه عکس فعالیت‌هایی شده اما در عرصه موسیقی انقلاب این اهم میسر نشده است. بهترین آرشیو مطالعاتی که می‌تواند در اختیار پژوهشگران حوزه موسیقی در مورد انقلاب و دفاع مقدس قرار گیرد، آرشیو صداوسیما است. اما دسترسی به چنین آرشیوی ساده نیست.
وی در همین راستا افزود: به‌تازگی برخی از فایل‌های صوتی از آرشیو صداوسیما که در سال‌های ۱۳۵۶ تاکنون جمعآوری شده در اختیار عموم قرار گرفته است. اما برای پژوهش‌های دقیق کافی نیست. چرا که جامع نیست و به این ترتیب ما نمی‌توانیم آمار دقیقی ارائه دهیم. یکی از مشکلات ما در زمینه موسیقی و پژوهش‌های آن، نبود یک منبع جامع است.
دی‌پیر با اراده پیشنهادی برای رفع مشکلات پژوهشی هنر کشور گفت: حمایت، هدایت و ایجاد رقابت راه حلی برای رفع عدم وجود جریان پژوهشی موسیقی کشور است. مسئولین مربوطه به حوزه موسیقی کشور می‌توانند با برگزاری جشنواره‌های موسیقی پژوهش‌محور این خلآ را پر کنند. متاسفانه کم‌کاری‌هایی مسئولین منجر به توقف رشد موسیقی کشور شده است.
دی‌پیر با اشاره به برگزاری جشنواره‌های موسیقی کشور و توجه آن‌ها به پژوهش گفت: در دوره‌هایی بر اساس سلیقه شخصی دبیر و با مدیر برگزاری جشنواره بخش‌های پژوهشی در کنار جشنواره با جدیت پیگیری می‌شود. به این ترتیب از پژوهشگرانی که در زمینه موسیقی فعالیت کرده‌اند برای شرکت در این بخش دعوت می‌شود تا مطالب خود را به جشنواره ارائه کنند. اما جمع‌بندی پژوهش‌های این جشنواره‌ها و ارائه آن‌ها به دنیای بیرون از جشنواره صورت نمی‌گیرد. این در حالی است که پژوهش‌های انجام شده آنجایی می‌تواند نتیجه و بازخورد داشته باشد که به هنرمندان و علاقه‌مندان دیگر ارائه شود. این ارائه نیز می‌تواند در قالب جلسات نقد و بررسی با حضور متخصصین و عموم هنرمندان، علاوه بر ارائه در قالب کتاب‌های پژوهشی، صورت گیرد.
دی‌پیر که تا کنون چندیدن جلد کتاب موسیقی را به زبان فارسی ترجمه کرده است در پایان گفت: از سوی دیگر هنر کشور ما با نبود نظریه و نظریه‌پردازان مواجه است. به بیان دیگر فلسفه جایی در هنر کشور ما به‌ویژه حوزه موسیقی آنچنان که باید ندارد. از آنجایی که فلسفه توان راه‌اندازی اندیشه و فکر آدمی است، اگر از یک جامعه‌ای حذف شود آن جامعه رشد نخواهد کرد. در نتیجه باید پشت فعالیت‌های هنری خود اندیشه درست با ویژگی‌های انقلابی و ملی خود داشته باشیم. به عنوان مثال فیلم سینمایی «گاو» اثر داریوش مهرجویی دارای فلسفه‌ای اجتماعی است. چرا که به بررسی و تحلیل دقیق جامعه خود پرداخته است. اگر سینمای مهرجویی از فلسفه مخصوص مهرجویی بهره نمی‌برد هیچ‌گاه به این خوبی ماندگار نمی‌شد. پایه و اساس داشتن فلسفه و اندیشه برای تولید اثر هنری انجام پژوهش‌های میدانی علاوه بر پژوهش‌های کتابخانه‌ای است. موسیقی ما نیز به پژوهش برای دست‌یابی به فلسفه دارد. تا زمانی که فکر و اندیشه‌ای فیلسوفانه پشت تولیداتمان نهفته نباشد نمی‌توانیم به ماندگاری و رشد آن فکر کنیم.
